Ένα από τα παιχνίδια που μου έμαθε ο πατέρας μου ήταν το σκάκι. Βλέπετε τότε δεν είχαμε και πολλές επιλογές. Μια μπάλα και το σκάκι ήταν όλα και όλα τα παιχνίδια μου για αρκετό διάστημα της παιδικής ηλικίας.
Η αλήθεια είναι ότι δεν με τρέλαινε και πολύ αλλά επέμενε ο γέρος. Με αυτά και μ αυτα κατάφερα να κερδίσω ένα σχολικό μίνι πρωτάθλημα και τους περισσότερους φίλους, αλλά μέχρι εκεί.
Μετέπειτα στα εφηβικά χρόνια μαζευόμασταν σε ένα καφέ όπου παίζαμε σκάκι με την παρέα. Υπήρχε και ένα μπιλιάρδο εκεί και τα βράδια γέμιζε με κόσμο, κυρίως νέους που παίζανε μεταξύ τους. Ο χαμένος πλήρωνε εκτός από το μπιλιάρδο και τους καφέδες. Που και που πέφτανε και στοιχήματα, ερχόντουσαν παιδιά και από άλλες γειτονιές για το λόγο αυτό. Θυμάμαι ήταν ένας τύπος που σπάνια τον έπαιζαν, ήταν ο καλύτερος και όλοι έκαναν πίσω.
Έπεφταν στην φάκα διάφοροι που δεν ήταν θαμώνες όμως, κι έτσι βιοποριζοταν ο Γιάννης. Για περιόδους χανόταν, μάλλον πήγαινε σε άλλα μέρη ψάχνοντας για υποψήφιους "πελάτες".
Πρέπει να ήταν γύρω στα 25 με 27 τότε, σίγουρα όχι πάνω από 30. Θυμάμαι όταν έπαιζε έβγαζε μια σοβαρότητα, μια σιγουριά, μια γοητεία στον τρόπο του παιχνιδιού του, ήταν σαν να έβλεπα τον Τζόρνταν να παίζει μπάσκετ ή τον Μαραντόνα να παίζει μπάλα. Χόρευε κυριολεκτικά με την στέκα του πάνω στο τραπέζι του μπιλιάρδου. Δεν ήταν έτσι όταν δεν έπαιζε, καμία σχέση, όταν όμως έπιανε την στέκα μεταμορφωνοταν. Αμίλητος σχεδόν, ψυχρός και ταυτόχρονα σε μάγευε με το παιχνίδι του, το πως κρατούσε την στέκα, το πώς σημάδευε, το πώς έβαζε τα φάλτσα και το πως μελετούσε την καθε του κίνηση. Φάνταζε ανίκητος, και οι μπίλιες σπάνια δεν κατέληγαν στο στόχο μετά από κάθε του χτύπημα.
Δεν ήθελε και πολύ και εμπνευσμένος από τον Γιάννη, παράτησα το σκάκι και έπιασα την στέκα για πρώτη φορά. Κάπως έτσι βρήκα εγώ και η παρέα μου τότε ένα άλλο τρόπο να σκορπάμε το χαρτζιλίκι μας. Ατελείωτες ώρες μπιλιάρδο μέχρι να έρθουν τα βαριά διαβάσματα της τρίτης λυκείου. Το μπιλιάρδο μας κρατήσε συντροφιά μέχρι και τα πρώτα μας φοιτητικά χρόνια ή μάλλον μέχρι να έρθουμε σε επαφή με το στοίχημα αρχικά και μετέπειτα με το ποκερ.
Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε συμπλήρωσα το πρώτο μου δελτίο αλλά σίγουρα ήταν στα πρώτα χρόνια που το στοίχημα ήρθε στη χώρα (νόμιμα εννοώ) καθώς ήταν η εποχή που ο ΟΠΑΠ απαιτούσε πολλές φορές τετράδες και πάνω. Για αρκετά χρόνια βολοδέρναμε σε διάφορα προποτζιδικα, διαβάζαμε τις στοιχηματικες φυλλάδες, μελετούσαμε τρομάρα μας πριν ακουμπήσουμε το κάτι τις μας στον εκάστοτε πράκτορα. Κάτι πιάναμε που και που και θεωρούσαμε ότι τα skills μας όσον αφορά το ποδόσφαιρο ήταν τέτοια που θα μπορούσε η "πρόβλεψη" μας να αποδώσει σε βάθος χρόνου. Η αυταπάτη αυτή κράτησε για λίγα χρόνια ευτυχώς, μέχρι να γνωρίσω για πρώτη φορά το πόκερ μέσω κάποιον εκπομπών στον Αντένα κυρίως ξημερώματα Σαββάτου. Ακόμη θυμάμαι την χαρακτηριστική φωνή του Θεοφανοπούλου που τις παρουσίαζε.
Και τότε ήταν που αναφωνησα το μεγαλειώδες "εδώ είμαστε", να και ένα παιχνίδι που η τύχη δεν παίζει ρόλο μακροπροθεσμα καθώς τα skills είναι αυτά που καθορίζουν εάν θα είσαι κερδοφόρος ή όχι.
Ήθελα βλέπεις κάτι σαν το σκάκι ή αν θες σαν το μπιλιάρδο τότε με τον Γιάννη, όπου ο καλύτερος να κερδίζει και η τύχη να περιορίζεται.
Που και που έχανε και ο Γιάννης αλλά στο τέλος αυτός ήταν που μάζευε τα λεφτά από τα στοιχήματα που είχαν πέσει. Έψαχνα κάτι που η ικανότητα να ξεπερνάει την τύχη του αντιπάλου. Και το πόκερ το πρόσφερε αυτό.
Στο διάστημα εκείνο, ταυτόχρονα με την γνωριμία μου με το πόκερ θεώρησα ότι το στοίχημα είναι ένα καθαρα τυχερό παιχνίδι και ότι και να κάνει κάποιος στο τέλος θα πληρώνει το χαράτσι της υποτιθέμενης σωστής πρόβλεψης. Βλέπεις δεν είχα ιδέα από πιθανότητες, αποδόσεις, γκανιοτα κλπ. Μόνο η πρόβλεψη με ενδιέφερε που ως ένα βαθμό την θεωρούσα ακλόνητη καθώς γνώριζα απέξω και ανακατοτά τις ενδεκάδες, τους παίκτες, τις βαθμολογίες κλπ. Ευτυχώς που σταμάτησα το στοίχημα εκείνη την εποχή αν και το έκανα καθαρα συγκυριακά και όχι επειδή θεωρούσα ότι δεν ήμουν καλός. Πήρα μια απόφαση συνειδητα μεν αλλά ο λόγος που με οδήγησε εκεί δεν ήταν απόλυτα σωστός.
Σε αντίθεση με το στοίχημα που νόμιζα ότι τα ήξερα όλα στο πόκερ όφειλα να διαβάσω, τουλάχιστον για να μάθω τα βασικά για το παιχνίδι. Το ένα έφερε το άλλο βέβαια και κάπως έτσι ήρθα σε επαφή με έννοιες όπως οι πιθανότητες, διακύμανση (variance), διαχείριση κεφαλαίου (bankroll management) rake (η γκανιοτα στον πόκερ) κλπ.
Πέρασαν το χρόνια ομως, άλλες υποχρεώσεις άλλες συνήθειες και το πόκερ όσο και όμορφο και αν είναι σε θέλει πάντα σε εγρήγορση και πάντα εκεί, πράγμα που δεν μπορούσα να ακολουθήσω.
Και τότε ήταν που φώναξα σαν τον Αρχιμήδη... Εύρηκα Εύρηκα. Γυμνός στους δρόμους δεν βγήκα προφανώς αλλά ήταν αυτή η σπίθα, αυτό το στιγμιαίο κλικ, μια σκέψη σαν τα όνειρα που λένε ότι διαρκούν λίγο παρόλο ότι νομίζουμε πως ονειρεύτηκαμε για ώρες. Πέρασε σαν ταινία μπροστά μου.
Φυσικά μιλάω για την επιστροφή μου στο στοίχημα, αυτή την φορά όμως γνωρίζοντας ακριβώς τι έπρεπε να κάνω.
Και έτσι εν μια νυκτί πήρα την απόφαση να σταματήσω μαχαίρι το πόκερ και να πιάσω από την αρχή το στοίχημα. Σαν να μην ήξερα τίποτα, θα το ξεκίναγα από την αρχή, ήξερα πλέον τα βήματα, το είχα ξανακάνει με το πόκερ.
Μου πήρε κάποιο χρόνο να κατανοήσω το πώς δουλεύει το όλο πράγμα αλλά πλέον είχα τα σωστά θεμέλια από αυτά που γνώριζα και είχα διαβάσει από το πόκερ. Έμενε μόνο να προσαρμοστώ σε νέες ραγιες σε νέα μονοπάτια που αρχικά ούτε καν είχα φανταστεί.
Από τότε το ταξίδι αυτό είναι απολαυστικό, με τα upswings και με τα downswings με τα καλά και τα κακά. Το στοίχημα όπως λέμε και σε άλλα άρθρα είναι τρομακτικα ενδιαφέρον. Βγαλτε απ έξω το οικονομικό κομμάτι, ξεχαστε τα λεφτά ως κίνητρο, τουλάχιστον μέχρι να πατήσετε καλά στα πόδια σας. Διαβάστε, είτε τα άρθρα μας είτε ψάξτε μόνοι σας, δώστε βάση αρχικά σε αυτά που λέμε για το bankroll management. Μελετήστε πώς δουλεύει το όλο σύστημα, ξεχαστε τους γκουρου και τα προγνωστικά, γράψτε εργατοώρες μόνοι σας.
Για μένα ήταν πολλές οι αφορμές και οι συγκυρίες και ακολούθησα το μονοπάτι που ακολούθησα. Από το σκάκι, τον Γιάννη με το μπιλιάρδο και το ποκερ μέχρι κουβέντες και αναλύσεις περί στοιχηματος με κάποιους από τους κορυφαίους στο είδος. Δε θα άλλαζα τίποτα εκτός του γεγονότος ότι άργησα να αντιληφθώ ότι το στοίχημα ΔΕΝ είναι τυχερό παιχνίδι. Απαιτεί πολλά πράγματα για να το κερδίσεις, ένα όμως είναι σίγουρο ότι είναι ΔΙΚΑΙΟ, ότι δίνεις θα πάρεις, ότι προσπάθεια κάνεις αυτό θα σου επιστρέψει, άλλωστε μιλάμε για αριθμούς και πιθανότητες που όσο και να ταλαντεύονται βραχυπρόθεσμα, πάντα μακροπρόθεσμα θα ανταποδώσουν αυτά που πρέπει.
Betoven